تاریخ، زبان و فرهنگ هندوستان

تاریخ هندوستان

انسان در هند قدمتي دويست تا چهار صد هزار ساله داره . اما اولين تمدن انساني و اون هم بزرگ ترينش به معناي واقعي تمدن رود سند از رود خانه هاي مهم هنده . اين تمدن بيش از پنج هزار سال قدمت داره . ايندوس والي يا هاراپا ناميه كه روي اين تمدن گذاشته اند و بزرگ ترين گستره ي تمدني زمان خودش بوده . جالبه بدونيد اين تمدن با تمدن شهر سوخته ي ايران همزمان بوده و ارتباط نزديك داشته و تقريبا بعد از ورود آريايي ها بين دو هزار تا هزار و هشتصد قبل از ميلاد مسيح هر دو تمدن از بين رفته .

ورود آريايي ها به هند نقش مهمي داشته . مثل شكل گيري زبان سانسكريت اوليه و نوشته شدن متون مقدس هندويي و ...

اولين دوران امپراطوري تو هند با حكومت سلسله ي موريا بين سال هاي سيصد و بيست و شش تا دويست سال قبل از ميلاد مسيح بوجود اومد و قدرتمند ترين امپراطوري هند تا قبل از گوركانيان ، آشوكاي بزرگ نام داره كه سومين امپراطور اين سلسله است . يه تحقيق كوچولو كه بكنيم متوجه مي شيم آشوكاي بزرگ تو سيستم اداري و جنبه هاي هنري و اجتماعي هخامنشيان رو الگوي حكومتي خودش مي دونسته . اين رو حتي توي مجسمه سازي و پيكر تراشي اون دوران هم مي شه ديد . مثلا پيكره ي معروف چهار شير كه نماد ملي هند هم هست شديدا تحت تاثير حجاري تخت جمشيد خودمونه .

دومين حكومت بزرگ هند كوشاناها بودند كه در واقع دو تا پايتخت داشتند : قندهار ، مركز تابستاني و ماتهورا مركز زمستاني . اين دوره تقريبا در اوايل قرن اول ميلادي شكل گرفته . يعني همزمان با پارتيان يا همون اشكانيان ما .

سومين سلسله ي قدرتمند هند گوپتاست . سلسله ي گوپتا از سال سيصد و بيست تا پونصد و پنجاه ميلادي بر شمال هند حاكميت مي كرد و ايجاد حاكميت هاي محلي رو به حاكميت مركزي ترجيح مي داد .

اين دوران دوران كلاسيك هندوئيه و معابدي كه امروز در هند ديده مي شه اكثرا ساخت اين دورانه .

زبان:

در هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه منسوخ شده‌است.

طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هند ۲۹ زبان دارای گویشور بالای یک میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند. تعداد گویش‌ها، لهجه‌ها و زبان‌هایی که روزانه در این کشور مکالمه می‌شود بسیار بیشتر است. در حالی که زبان‌های هندی و انگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده دارند، هر ایالت دارای زبان‌های رسمی و ملی ویژه خود است برای نمونه زبان رسمی ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.

در قانون اساسی هند،زبان هندی (از شاخه زبان‌های هند و ایرانی یا زبان های هندواروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شده‌است. افزون برآن در سال ۲۰۰۵ زبان‌هایی که به‌عنوان زبان‌های رسمی در ایالت‌های هند شناخته شده‌اند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از: هندی، زبان اردو، زبان آسامی، ، زبان بنگالی، زبان پنجابی  نیز به رسمیت شناخته شده‌اند. این زبان‌ها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲٪) که بیشتر در جنوب هند تکلم می‌شوند و هند و اروپایی(۷۰٪) تقسیم می‌شوند

زبان‌های سانسکریت و تامیل، زبان‌های اصلی و سنتی هند شناخته می‌شوند و در طول تاریخ طولانی این سرزمین در تغییر و تحول زبان‌های رایج در این منطقه زبان‌های فارسی و انگلیسی نقش مهمی بر عهده داشته‌اند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره هند و انجام بخش عمده‌ای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.

زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی به‌شمار می‌رفت. اما پس از استعمار، انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲ انگلیسی به تدریج جایگزین فارسی شد. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت در آن دوره پارسی، زبان ادبیات، شعر، فرهنگ و دانش بود. با تأسیس امپراتوری گورکانی به اوج پیشرفت خود در هند رسید و زبان رسمی هند شد.

زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیرخسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند. از دیگر شاعران نامدار فارسی زبان شبه قاره هند، می‌توان از اقبال لاهوری نام برد.

زبان فارسی هشت قرن پیش وارد هند شد، ۷۰۰ سال بر تارک اندیشه، روابط، سیاست، اقتصاد و فرهنگ مردم هند حاکمیت داشت. به گونه‌ای که کلیه آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی، ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی ودولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته می‌شد. لازم است ذکر شود که هم‌اکنون در دانشگاه‌ها و کالج‌های هند بیش از پنجاه بخش زبان فارسی به فعالیت اشتغال دارند و بیش از یکصد مدرسه و دبیرستان فعالانه به تدریس زبان فارسی می‌پردازند.

زبان فارسی از آن رو که قرن‌ها زبان رسمی دربار گورکانیان هند بود، تأثیر قابل ملاحظه‌ای بر زبان‌های رایج در شبه قاره هند به‌ویژه بر زبان اردو داشته‌است.

دین و فرهنگ:

هند معجونی از ادیان مختلف و فرقه‌های مذهبی گوناگون است که اغلب آنها از هندوئیزم،اسلام و آیین بودایی نشات گرفته‌اند.

حدود ۸۰٫۵٪ مردم هند پیرو آئین‌های هندو و حدود ۱۳٫۴٪ مسلمان هستند. هند همچنین بیش از ۲٫۳٪ مسیحی و ۱٫۹٪ سبک دارد. هند اگرچه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر تنها حدود ۰٫۸٪ برآورد می‌شود. علاوه‌بر آن پیروان آیین جینیسم ۰٫۸٪و مجموع پیروان دینزرتشتی، یهودی، بهایی و بقیه مذاهب ۰٫۴٪ می‌باشد. با این وجود هند بزرگ‌ترین اجتماع فرقهاحمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در سراسر جهان است. مسلمانان بیشتر در دهلی، بنگال غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی می‌کنند و در کشمیر، بیشتر جمعیت را تشکیل داده‌اند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان پرشمارترین جمعیت مسلمان جهان را داراست.

زرتشتیان، از مهمترین اقلیت‌های دینی هند هستند که به پارسی معروفند و طی بیش از پنج سده اولیه حمله اعراب به ایران، از ایران به هند مهاجرت کرده‌اند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا به مرکزیت بمبئی اقامت دارند. اگر چه جمعیت آنان کمتر از۲۰۰ هزار نفر است، اما نزدیک به ۱۷ ٪ اقتصاد هند را در دست دارند. شرکت‌های بزرگی مانند: «تاتا» و «گودریج»، متعلق به زرتشتیان است. گروه دیگری از اقلیت‌های کم جمعیت بهره ها هستند که قدرت اقتصادی مهمی در هند دارند. صاحب شرکت معروف «ویپرو» که جزو ثروتمندترین افراد جهان می‌باشد، از این فرقه‌است.