تاریخ، زبان و فرهنگ ارمنستان

امپراتوری ارمنستان تا قبل از اینکه در سال 114 میلادی با امپراتوری رم ادغام شود، از شرق تا دریای خزر و از غرب تا دریای مدیترانه کشیده شده بود. در سال 301 میلادی ارمنستان اولین کشوری بود که مسیحیت را دین رسمی خود اعلام کرد. طی پنج قرن کلیسا، الفبا را بسط و پرورش داد بطوریکه هنوز هم از آنها استفاده می‌شود.

الحاق ارمنستان به امپراتوری سلجوقی ترکیه در قرن 11 ام، موجی از مهاجرت به این کشور را بوجود آورد و همین باعث بوجود آمدن “جماعت ارمنیان پراکنده یا دیاسپورای ارمنی” شد. پیشروی مملوک به خاک این کشور به دوران استقلال نسبی آن پایان داد. سپس ترکان عثمانی جایگزین مملوک‌ها شدند و بعد از آن ارمنستان موضوع کشمش مداوم بین ترک‌ها و سلسله صفویه ایران بود. در ابتدای قرن 19 ام روس‌ها وارد این کشور شدند و کنترل منطقه‌ای از آن را به دست گرفتند که در حال حاضر متعلق به دولت مدرن ارمنستان است.

ارمنستان قربانی اولین نسل‌کشی در قرن 20 ام بود، زمانی‌که حدود یک میلیون و دویست ارمنی توسط ترک‌ها در سال 1915 قتل عام شدند. صدها و هزاران نفر دیگر هم فرار کردند یا تبعید شدند.

در دوران پس از جنگ جهانی اول، زمانی‌که تمام قدرت‌های بزرگ منطقه ضعیف شده بودند، ارمنستان یک دوره کوتاه استقلال را به اتفاق گرجستان و آذربایجان از سال 1918 تا 1922 را تجربه کرد. پس از پیروزی بلشویک‌ها در جنگ داخلی روسیه، ارمنستان با قفقاز جنوبی در جمهوری فدرال شوروی، گرجستان و آذربایجان متحد شد و بعدها به عنوان یکی از سه جمهوری متمایز شوروی شناخته شد.

استالین منطقه قفقاز را برای بوجود آوردن سه جمهوری شوروی یعنی ارمنستان، آذربایجان و گرجستان تقسیم کرد. قوانین جمهوری شوروی در اواخر دهه 1980 دچار تغییر و تحولاتی شد، ارمنیان اولین گروه در اتحاد جماهیر شوروی بودند که با تظاهرات علیه آلودگی‌های صنعتی و پس از آن سرکوب شدن جمعیت ناگورنو-قره‌باغ محدودیت‌های گلاسنوست بر آنها آزمایش شد.

 زلزله بزرگ دسامبر 1988 باعث نابود شدن بخش بزرگی از پایتخت، جمعیت ارمنیان پراکنده و از بین رفتن چندین هزار نفر شد. در طول سالیان بعد از آن روند بازسازی و همچنین مناقشات موجود در منطقه قره‌باغ باعث رشد جنبش‌های مخالف شد. این روند باعث انتخاب مخالف سابق لئون تر-پتروسیان Levon Ter-Petrossian، رئیس جنبش ملی پان-ارمنی در ابتدا به عنوان سخنگوی شورای عالی ارمنستان در می 1990 و بعد به عنوان رئیس جمهور شد. استقلال رسمی این کشور در تاریخ 23 سپتامبر 1993 پس از شکست کودتا در مسکو به وقوع پیوست. مناقشه قره‌باغ خیلی زود به یک جنگ بزرگ تبدیل شد.

در زمان آتش‌بس با میانجیگری مسکو در می 1994، ارمنیان به هدف اصلی خود رسیدند و یک دالان زمینی بین مناطق تحت محاصره و ارمنستان بوجود آوردند. اگرچه هنوز موانع زیادی برای رسیدن به حل و فصل جامع این مشکل وجود دارد، ارمنستان و آذربایجان به منافع مشترکی دست پیدا کردند که می‌تواند باعث بوجود آمدن یک رابطه منطقی بین آنها بشود. روابط دیپلماتیک بین ترکیه (متحد اصلی آذربایجان) و ارمنستان از سال 1992 قطع شد که تا به امروز نیز ادامه دارد.

فرهنگ ارمنستان

دین:

94% مردم پیرو کلیسای حواری ارمنی هستند و البته جوامعی از کاتولیک، پروتستان و اقلیتی از ارتدوکس روسیه نیز وجود دارند. ارمنستان قدیمی‌ترین ملت مسیحی در جهان است که از سال 301 میلادی به این دین گرویدند.

پیمان‌های اجتماعی:

تقریبا تمام سرگرمی‌ها در خانه‌های شخصی افراد اتفاق می‌افتد و مهمانان ممکن است خود را در بین مهمان‌نوازی و سخاوت بی حد و اندازه میزبان ببینند و انتظار می‌رود در خوردن و نوشیدن بی‌انتها با آنها شریک شود. اگر به خانه یک ارمنی دعوت شدید، بهتر است همراه خود هدیه‌ای کوچک مانند گل، الکل (ترجیحا وارداتی) یا شکلات برایشان ببرید. دست دادن شکل عادی خوشامدگویی است. کارت ویزیت در اکثر جلسات رسمی بین افراد رد و بدل می‌شود، همچنین در اولین جلسه نشست‌های اجتماعی نیز همین اتفاق می‌افتد.

در مکالمات معمولا گرایش خاصی به بحث‌های سیاسی وجود دارد و به مهمانان توصیه می‌شود که از اظهارنظر قوی و متعصبانه در این زمینه اجتناب کنند. همجنسگرایی نیز با اینکه قانونی است اما همچنان به عنوان یک سبک زندگی غیرقابل قبول در میان ارمنیان شناخته می‌شود. زنان به نسبت کشورهای مسلمان اطراف کمتر تمایل به بازنشستگی دارند و معمولا به سبک نرمال غربی لباس می‌پوشند (به ویژه در پایتخت). هرچند که بازدیدکنندگان زن بهتر است از پوشیدن دامن کوتاه و شورت اجتناب کنند.

عکاسی: از عکسبرداری کردن از پایگاه‌های نظامی و  تاسیسات و تجهیزات مرتبط خودداری نمایید. همچنین بهتر است در هنگام عکسبرداری از کلیساها و مکان‌های مذهبی از حساسیت‌های فرهنگی باخبر باشید.

زبان در ارمنستان

زبان ارمنی. زبان روسی نیز شناخته‌شده است، اما به ندرت استفاده می‌شود. از زبان کردی نیز بخاطر وجود 56000 کردِ ساکن در ارمنستان گاهی در رادیو و تلویزیون استفاده می‌شود.